పల్లె భారతం

పల్లెలు భారతావని పట్టుగొమ్మలు అని ఒక మహానుభావుడు సెలవిచ్చాడు. మరి ఈనాటి మన పల్లెల పరిస్థితేమిటి?
మన పల్లె వాతావరణం కూడా ఈ ప్రాశ్చాత్యాగ్నికి ఆహుతయిపోతోందా? చదవండి..

బహుశా రాజమండ్రి పేరు అందరూ వినే ఉంటారు. ప్రసార మాథ్యమాల పుణ్యమా అని మంచికి కాకపోయినా చెడుకి. ఈ రాజమండ్రి ప్రక్కనే ఒక పది కిలోమీటర్ల దూరంలో కొండ గుంటూరు అనే చిన్న పల్లె. ఈ పల్లెలో మహా అయితే ఒక ౩౦౦ల ఇళ్ళు ఉంటాయ్. జిల్లా వ్యాపార రాజధానికి ఈ గ్రామం దగ్గరలో ఉన్నాఇక్కడికి చేరడం అంత సులువు కాదండి. మన రాష్ట్ర రోడ్డు రావణ (రవాణా) సంస్థ వారి గురించి చెప్పేదేముంది. అవసరమైన సర్వీసులకన్నా అనవసరమైన సర్వీసులతో ఆడుకుంటారు. రాష్ట్ర రాజధాని దగ్గరి ఊళ్లకే దిక్కులేదు ఇక ఈ పల్లె ప్రత్యేకత ఏమిటిట అని మీకు సందేహం కలగవచ్చు. ఈ గ్రామానికి దురదృష్టవసాత్తు ఏ ప్రత్యేకతా లేదు కదా.. పోనీ మా గ్రామానికి "ఇది కావాలి.." అని పోరాడేవారు ఎవరూ లేరు. ఈ పల్లె లో ఉండే జనాలు ఇక ఈ విషయం మీద ఫిర్యాదు చెయ్యడం మానేసారు. నాయకులకన్నా తమ పిక్కబలాన్ని నమ్ముకోవడనికే అలవాటు పడ్డారు. ఈ గ్రామానికి మనుష్యులు ఎంతో కష్టపడి వెళ్తూ ఉంటారు..కానీ కష్టాలు మాత్రం సులువుగా వెళ్తాయి. ఈ గ్రామానికి ఒక గ్రామ కార్యదర్శి(Village Assistant), సర్పంచి ఉన్నారు. నేను ఒకానొక సందర్భం లో ప్రభుత్వ కుటుంబ సర్వే నిమిత్తం వెళ్ళినప్పుడు నేను కొన్ని విషయాలని చూసి చలించిపోయాను. అప్పటికి నేను ఆ గ్రామంలో అడుగు పెట్టి ఒక గంట అవుతుందేమో. ఈ గంటలో నాకు మెదడులో మొదటి అనుమానం.. ఏంటి ఇంకా ఈ పల్లెలో వాళ్ళు 16వ శతాబ్దంలో ఉన్నారా అని. ఈ గ్రామానికి అత్యవసరమైనది, అందుబాటులో లేనిది ఆసుపత్రి. ఇక్కడి వాళ్ళు ఎంత అమాయకులంటే, వీరికి జబ్బుల గురించి పెద్దగా అవగాహనా లేదు లేదా రాజమండ్రికి పోయి పెద్ద వైద్యుడి దగ్గరికి వెళ్లి చికిత్స చేయించుకునే స్ధోమత అంతకన్నా లేదు. వీరికి ఏదైనా జబ్బు చేస్తే గ్రామ కార్యదర్సి దగ్గరికి వెళ్లి చూపించుకుంటారు. సదరు గ్రామకార్యదర్శి ఎంత చెపితే అంత. వీరికి జ్వరానికి, ఎయిడ్స్ కి పెద్ద తేడా తెలీదు అంతటి అమాయకులు. భారతదేశం వెలిగిపోతోంది అన్నారట ఎవరో..!! నాకు నవ్వొచ్చింది. నేను నిఖచ్చిగా చెప్పగలను మన దేశంలో 90% పల్లెలది ఇదే పరిస్థితి. కానీ గుడ్డిలో మెల్లలా నా మొబైల్ కవరేజ్ మాత్రం బానే ఉంది.

(ఇంకా ఉంది)